Επιστημονική ονομασία: Neocaridina Heteropoda
Μέγιστο μέγεθος: Αρσενικό 2,5 εκ. Θηλυκό 3εκ.
Συνθήκες νερού: 22C - 28C, pH 6.5 - 7.5, dKH 3 - 15
Ποσοστό αναπαραγωγής: Πολύ υψηλό
Συμπεριφορά: Ειρηνική
Επίπεδο φροντίδας: Εύκολο
Προέλευση: Ιαπωνία
Οικογένεια: Atyidae
Η Yellow Shrimp είναι η μόνη κίτρινη γαρίδα του είδους, για ενυδρείο γλυκού νερού.
Οι εκτροφείς έχουν κάνει επιλεκτικές αναπαραγωγές από άγριες γαρίδες του είδους, για να εξασφαλίσουν το έντονο κίτρινο χρώμα τους, όπως και με τις Red Cherry Shrimps.
Χάρη στο μοναδικό της χρώμα, την ανθεκτικότητά της αλλά και την ταχύτητα με την οποία αναπαράγεται, έχει κερδίσει πολλούς χομπίστες.
Η προέλευσή της είναι από την Ιαπωνία και το χρώμα της μορφοποιήθηκε μετά από διάφορες διασταυρώσεις των άγριων ειδών Neocaridina Heteropoda.
Ανακαλύφθηκε πρόσφατα, από το 2000 και μετά, χωρίς να γνωρίζουμε ποιος ήταν ο πρώτος εκτροφέας που έκανε τις αρχικές αναπαραγωγές και διαδόθηκε το είδος.
Μπορεί να διατηρηθεί σε πολλές και διαφορετικές παραμέτρους νερού, όπως και σε πολλούς και διαφορετικούς τύπους βυθού.
Με τις κατάλληλες παραμέτρους νερού και σε ένα άνετο περιβάλλον, η Yellow Shrimp θα δημιουργήσει αποικίες και θα αναπαράγεται συνέχεια!
Ο χρόνος για να εκκολαφθούν τα αυγά είναι 30 - 45 μέρες.
Η αναγνώριση του φύλου στις Yellow Shrimps είναι πολύ εύκολη.
Οι θηλυκές είναι μεγαλύτερες από τις αρσενικές, το χρώμα τους είναι λίγο πιο σκούρο, κι επίσης έχουν καμπυλωτό υπογάστριο.
Επίσης οι θηλυκές ξεχωρίζουν από τη σέλα ή από μια λωρίδα κατά μήκος της πλάτης τους, που οι αρσενικές δεν διαθέτουν.
Η διατροφή τους είναι επίσης πολύ εύκολη υπόθεση, αφού μπορούν να δεχτούν σχεδόν όλα τα είδη τροφών.
Μπορούν να τραφούν με σπανάκι, κολοκυθάκια, pellets για γαρίδες, φύκια, νιφάδες ψαριών, bloodworms και πολλά άλλα.
Είναι καλύτερο να τις ταΐζουμε μία φορά την ημέρα.
Η ποσότητα τροφής θα πρέπει να είναι τόση ώστε οι γαρίδες μας να την έχουν καταναλώσει σε 2 - 3 ώρες.
Η υπερσίτιση είναι γνωστή αιτία θανάτου στις γαρίδες, οπότε θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί.
Είναι καλό να θυμόμαστε ότι στη φύση οι γαρίδες έχουν τον ρόλο του καθαριστή, που σημαίνει ότι μπορούν να τραφούν με οτιδήποτε, δεν είναι απαραίτητη μια καθημερινή σταθερή πηγή τροφής.
Ακόμα κι αν τύχει να μη τους παρέχουμε τροφή για 1 - 2 μέρες δεν πρόκειται να πάθουν τίποτα, ίσα ίσα που μπορεί να έχει ευεργετικά αποτελέσματα για το ενυδρείο μας.
Ωστόσο αν δεν υπάρχει άλγη στο ενυδρείο μας, καλό είναι να τους δίνουμε δισκία άλγης, γιατί τα φύκια παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στην διατροφή τους και τις βοηθούν να έχουν γερό ανοσοποιητικό σύστημα.
Ένα φυτεμένο ενυδρείο αποτελεί ιδανικό περιβάλλον για τις γαρίδες, μιας και μπορεί γενικά να είναι πολύ ανθεκτικές, αλλά στα νιτρώδη και στην αμμωνία είναι πολύ ευαίσθητες και ασταθείς.
Επίσης τα φυτά θα τις βοηθούν στην αναρρίχηση, γιαυτό προτείνονται φυτά με μεγάλα φύλλα και moss (βρύα).
Άλλο ένα σημείο που θα πρέπει να προσέξουμε, είναι η ψαροσύνθεση που θα επιλέξουμε, σε περίπτωση που το ενυδρείο μας δεν φιλοξενήσει μόνο τις γαρίδες.
Στη φύση είναι κανόνας ότι αν η γαρίδα χωράει στο στόμα του ψαριού, αυτό θα τη φάει, οπότε θα πρέπει να προσέξουμε τι μέγεθος θα έχουν τα ψάρια που θα διαλέξουμε.
Είναι καλύτερο να τις διατηρήσουμε με ειρηνικά είδη ψαριών και σε φυτεμένα ενυδρεία που θα έχουν πολλά φυτά, βράχια ή driftwoods που θα τις βοηθούν να κρύβονται όταν νιώθουν ότι απειλούνται ή όταν θέλουν να απομονωθούν.
Όσον αφορά το φίλτρο του ενυδρείου, θα πρέπει να παρέχει καλή φίλτρανση στο ενυδρείο ώστε να μπορέσουν να ευδοκιμήσουν και να αναπαραχθούν χωρίς προβλήματα, όπως επίσης θα πρέπει να καλύψουμε τον σωλήνα αναρρόφησης με κάποιο δίχτυ ή σφουγγάρι για να μη ρουφήξει τις γαρίδες.
Είναι πολύ σημαντικό να μην εκθέτουμε τις γαρίδες αλλά και τα ασπόνδυλα γενικότερα, σε κανένα φάρμακο που έχει ως βάση τον χαλκό, γιατί θα πεθάνουν.
Πληροφορίες & Φωτογραφίες.
www.aquaworld.ie
www.planetinverts.com
www.guitarfish.org
www.shrimp-tank.com
www.portalpez.com
www.aquariumlife.com.au
www.aquariumdomain.com
Επιστημονική ονομασία: Betta Splendens
Ελάχιστο μέγεθος ενυδρείου: 4lt.
Επίπεδο φροντίδας: Εύκολο
Συμπεριφορά: Ειρηνικό
Συνθήκες νερού: 24C - 30C, KH 0 - 25, pH 6.0 - 8.0
Μέγιστο μέγεθος: 8εκ.
Προέλευση: Ταυλάνδη
Οικογένεια: Belontiidae
Το Halfmoon Betta αποτελεί μια ποικιλία του είδους, με ημικυκλική ουρά.
Πήρε το όνομα του από την ουρά του, η οποία είναι ακριβώς 180 μοίρες!
Σαν είδος είναι σχετικά νέο, και ειδικά την τελευταία δεκαετία είναι ευρέως διαθέσιμο σε άπειρους χρωματικούς συνδυασμούς!
Το 1959 ο Eduard Schmidt Focke άρχισε να κάνει αναπαραγωγές του είδους και από τότε άρχισαν να γίνονται πιο γνωστά στο ευρύ κοινό.
Υπάρχουν πολλές θεωρίες σύμφωνα με τις οποίες μπορεί κάποιος να καταλάβει αν ο μονομάχος του ανήκει στο συγκεκριμένο είδος, αλλά οι εμπειρογνώμονες λένε πως τα αυθεντικά Halfmoon Betta, είναι αυτά που η ουρά τους, σε συνδυασμό με το ραχιαίο και το πρωκτικό πτερύγιο σχηματίζουν σχεδόν έναν ολόκληρο κύκλο.
Για αυτό τον λόγο κάποιοι το χαρακτηρίζουν σαν Fullmoon Betta.
Το 1967 μια ομάδα εκτροφέων bettas ίδρυσε το IBC ( International Betta Congress ).
Στόχος τους ήταν να κάνουν αναπαραγωγές με ανοιχτά συμμετρικά πτερύγια αλλά και έντονους ή όμορφους συνδυασμούς χρωμάτων, τα οποία θα κολυμπούσαν καλύτερα από εκείνα που είχαν μακρύτερα πτερύγια σε μήκος, αλλά δεν ήταν ανοιχτά σε τέτοιο εύρος.
Τεχνικά, είναι πολύ δύσκολο να πετύχουν ταυτόχρονα και τους δύο στόχους, γιαυτό και όταν το πετυχαίνουν, τα συγκεκριμένα bettas πωλούνται σε προνομιακές τιμές.
Μετά από 20 χρόνια σκληρής δουλειάς υπάρχουν εκτροφείς του IBC που έχουν καταφέρει πετυχημένες αναπαραγωγές, και έχουν ονομάσει το είδος Super Delta Betta.
Ένας από τους πιο πετυχημένους εκτροφείς, ο Delaval, το 1987 πήρε μέρος σε μια επίδειξη bettas στη Λυών, και παρουσίασε τα ψαράκια του, τα οποία ενώ ήταν τόσο εκπληκτικά σε μορφή και συμμετρία, δεν απέσπασαν καλές κριτικές γιατί οι κριτές είχαν συνηθίσει να βλέπουν τα bettas με μια συγκεκριμένη μορφή!
Εκείνη την εποχή, τα είδη που αποσποσπούσαν τις καλύτερες κριτικές, ήταν τα roundtails και doudletails.
Πέρασε πολύς καιρός και πολλοί διαγωνισμοί - στους οποίους ο Delaval μπορεί να μην εμφάνιζε το Halfmoon Betta του, αλλά πάντοτε κρατούσε μια φωτογραφία του και την έδειχνε σε διάφορους κριτές - μέχρι να αναγνωριστεί η ομορφιά, η αξία και η ιδιαιτερότητα του είδους.
Παρακάτω θα αναφέρω κάποια σημεία που πρέπει να ληφθούν υπόψιν προκειμένου να προετοιμάσουμε το ''σπίτι'' του μονομάχου μας σωστά.
Στη φύση, τα bettas ζουν στους ορυζώνες της Ταυλάνδης, ως εκ τούτου είναι συνηθισμένα να ζουν σε σχετικά ρηχά νερά και ευρύχωρο περιβάλλον.
(κάπου εδώ καταρίπτεται η ''μόδα'' που θέλει τους μονομάχους σε γυάλες και μπουκαλάκια).
Επίσης, δίνοντας στον μονομάχο μας ένα αξιοπρεπές σε μέγεθος ενυδρείο, το βοηθάμε να παρατείνει τη διάρκεια της ζωής του και παράλληλα βελτιώνουμε την ποιότητα της ζωής του.
Φυσικά, όσο περισσότερο νερό τόσο το καλύτερο, αλλά ένα ενυδρείο μίνιμουμ 20lt. θεωρείται αποδεκτό για να ζήσει ένας μονομάχος καλά.
Αν όμως θέλουμε να κρατήσουμε τον μονομάχο μας με άλλα ψαράκια ή υδρόβιους οργανισμούς, τότε θα χρειαστούμε ένα ενυδρείο τουλάχιστον 40lt.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των bettas, είναι ότι βγαίνουν στην επιφάνεια του νερού για να αναπνεύσουν, αλλά έχουν την ικανότητα να αναπνέουν και μεσα στο νερό, γιαυτό θα πρέπει να του παρέχουμε αέρα στο ενυδρείο.
Επίσης θα πρέπει να υπάρχει φίλτρανση και θερμοστάτης.
Μπορούμε να διακοσμήσουμε τον βυθό του ενυδρείου με χαλίκι, φυτά, και με πέτρες ή αξεσουάρ που θα του παρέχουν κρυψώνες.
Θα πρέπει όμως να προσέξουμε, τα διακοσμητικά στοιχεία που θα χρησιμοποιήσουμε να μην έχουν μυτερές προεξοχές γιατί μπορεί να μπλέξουν τα πτερύγια του μονομάχου μας και να τραυματιστεί.
Για αυτό τον λόγο θα πρέπει να αποφύγουμε και τα πλαστικά φυτά.
Το νερό που θα βάλουμε στο ενυδρείο μας θα πρέπει πρώτα να το έχουμε προετοιμάσει με κάποιο βελτιωτικό, γιατί το χλώριο και οι χλωραμίνες μπορεί να βλάψουν το ψαράκι μας.
Αν το ενυδρείο μας έχει καπάκι, το γεμίζουμε νερό μέχρι πάνω, αν είναι ανοιχτό, γεμίζουμε το 80% του ενυδρείου, γιατί οι μονομάχοι όταν ζουν σε ιδανικές συνθήκες είναι πολύ δραστήρια ψαράκια και μπορούν να πηδήξουν εώς και 8 εκατοστά έξω από το νερό, έτσι θα πρέπει να διασφαλίσουμε ότι δεν θα πέσουν έξω από το ενυδρείο.
Μια εξαιρετική λύση είναι να γεμίσουμε το ενυδρείο νερό και να χρησιμοποιήσουμε κάποιο πάνινο κάλυμμα σαν τούλι, έτσι ο μονομάχος θα είναι πολύ πιο ευτυχισμένος όταν θα βγαίνει στην επιφάνεια να αναπνεύσει, και παράλληλα θα είναι και ασφαλής.
Επίσης η θερμοκρασία θα πρέπει να είναι όσο πιο σταθερή γίνεται.
Παρόλο που μπορεί να ζήσει σε ένα εύρος θερμοκρασίας από 24 ως 30 βαθμούς Κελσίου, καλό είναι να τη σταθεροποιήσουμε στους 26C - 28C.
Η διατροφή του αποτελείται κυρίως από pellets, εκτός από ειδικές περιπτώσεις που τρέφεται με κατεψυγμένη τροφή.
Πρέπει να του παρέχουμε πολύ μικρά και υψηλά σε πρωτεΐνες γεύματα, ώστε να μην μένει παραπάνω τροφή στο νερό, κι αν μένει να την αφαιρούμε.
Επίσης πρέπει να υπάρχει ποικιλία στη διατροφή του μονομάχου μας, γιατί σε διαφορετική περίπτωση μπορεί να γίνει δυσκοίλιο και να αντιμετωπίσει προβληματα υγείας.
Σε περίπτωση που χρειαστεί να αντιμετωπίζουμε ένα τέτοιο πρόβλημα, το ταΐζουμε ζεματισμένο και αποφλοιωμένο αρακά, μετά το αφήνουμε 2 μέρες χωρίς φαγητό και θα είναι μια χαρά.
Γαρίδες, δάφνια, πλανγκτόν, tubifex, glassworms, bloodworms, καρδιά βοβινού, είναι μερικές εξαιρετικές επιλογές.
Επίσης θα πρέπει να έχουμε κατά νου, ότι όσο πεινασμένος κι αν φαίνεται ο μονομάχος μας, το στομάχι του έχει το μέγεθος του λοβού του ματιού του, οπότε δεν πρέπει να το υπερσιτίζουμε!
Όταν θα κάνουμε αλλαγές νερού, θα πρέπει να προσέχουμε τις απότομες αλλαγές θερμοκρασίας, οι οποίες μπορεί να βλάψουν το ψαράκι μας.
Σε καμία περίπτωση οι αλλαγές δεν θα πρέπει να είναι μεγαλύτερες από το 50%, και η θερμοκρασία να μην πέφτει κάτω από τους 25,5C.
Το καλύτερο είναι 20 - 30% μια φορά τη βδομάδα.
Το ιδανικό νερό για τα bettas είναι μαλακό, ζεστό, με pH ουδέτερο ως ελαφρά όξινο, ενώ η κίνηση του νερού θα πρέπει να περιορίζεται στο ελάχιστο.
Τα θηλυκά δεν ανταγωνίζονται μεταξύ τους, οπότε μπορούμε να έχουμε αρκετά μαζί, αλλά θα πρέπει να υπάρχει μόνο ένα αρσενικό.
Είναι σχετικά εύκολο να αναπαραχθούν, αλλά είναι χρονοβόρο.
Μόλις δούμε να έχει δημιουργηθεί κάποιο ζευγάρι, θα πρέπει να το κρατήσουμε χωριστά από τα υπόλοιπα ψάρια μας, σε σχετικά περιορισμένο χώρο.
Το αρσενικό θα αρχίσει να φτιάχνει φωλιά από φυσαλίδες, η οποία θα μοιάζει με αφρό στην επιφάνεια του νερού, και το θηλυκό θα αφήσει εκεί τα αυγά του.
Θα πρέπει να παρακολουθούμε πολύ συχνά τα ψαράκια μας, γιατι υπάρχει πιθανότητα το αρσενικό να επιτεθεί στο θηλυκό αν δεν του αρέσει κάτι, και τότε θα πρέπει να τα χωρίσουμε.
Αν όλα πάνε καλά, τα αυγά θα εκκολαφθούν σε 2 - 4 μέρες, και θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να αφαιρέσουμε το αρσενικό, να απενεργοποιήσουμε το φίλτρο ή να του βάλουμε προστατευτικό τούλι και να ταϊσουμε τον γόνο με την κατάλληλη τροφή.
Σε περίπτωση που θέλουμε να διατηρήσουμε τον μονομάχο μας και με άλλα ψάρια, καλές επιλογές είναι τα guppies, τα corydoras και τα γατόψαρα.
Πηγές.
Φωτογραφίες και πληροφορίες:
1. www.underwater-fish.blogspot.gr
2. www.bettafishtips.com
3. www.alibaba.com
4. www.aqualimul.blogspot.com
5. www.liveaguaria.com
Επιστημονική ονομασία: Acanthochromis Polyacanthus
Ελάχιστο μέγεθος ενυδρείου: 114lt.
Επίπεδο φροντίδας: Εύκολο
Συμπεριφορά: Ειρηνικό
Συμβατότητα reef: Ναι
Συνθήκες νερού: 22C - 26C, dKH 8 - 12, pH 8.1 - 8.4, sg 1.020 - 1.025
Μέγιστο μέγεθος: 10εκ.
Προέλευση: Ινδικός ωκεανός
Οικογένεια: Pomacentridae
Το Orange Line Chromis το συναντάμε σε όλους τους υφάλους του Ινδικού ωκεανού.
Πριν ενηλικιωθεί, το χρώμα του είναι μπλε με μια διακεκομμένη οριζόντια πορτοκαλί γραμμή από τα βράγχια ως την ουρά.
Μεγαλώνοντας, αποκτά μια καφετί απόχρωση και λευκή ουρά.
Είναι πολύ ανθεκτικό ψάρι γιαυτό και το συναντάμε σε πολλά ενυδρεία, καθώς αποτελεί εξαιρετική επιλογή για αρχάριους χομπίστες, αφού η ποικιλομορφία τους, η ομορφιά τους, αλλά και η ομαδική συμπεριφορά τους τα έχουν κάνει πολύ δημοφιλή.
Συνήθως μπορεί να διατηρηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, μέχρι και 15 χρόνια, αν η ποιότητα του νερού είναι καλή.
Είναι προτιμότερο να το διατηρούμε σε μικρά κοπάδια, και είναι μια πολύ καλή και όμορφη προσθήκη για ένα reef ενυδρείο.
Πρόκειται για πολύ ειρηνικό ψαράκι που με τη ζωντάνια και τα χρώματά του κάνει το reef ενυδρείο να φαίνεται ακόμα πιο εντυπωσιακό.
Η συμπεριφορά του παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον, μιας και είναι από τα λίγα ψαράκια της θάλασσας που συνεχίζουν να προσέχουν τα μικρά τους και μετά την εκκόλαψη.
Συνδυάζεται εύκολα με άλλα ειρηνικά ψαράκια και ασπόνδυλα.
Στο φυσικό τους περιβάλλον, εκτός από τους υφάλους μπορούμε να τα βρούμε και σε τεχνητούς υφάλους, λιμάνια και λιμνοθάλασσες.
Συνηθίζουν να ζουν σε κοπαδάκια από μικρά και μεγαλώνοντας φεύγουν από το κοπάδι και σχηματίζουν ζευγάρια.
Αργότερα, όταν θα έχουν μεγαλώσει αρκετά, θα παρουσιάσουν μοναχικές τάσεις και θα θέλουν να απομονωθούν.
Όταν βρίσκονται σε περίοδο αναπαραγωγής παρουσιάζουν εδαφικό χαρακτήρα.
Δεν υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις ή διακριτικά χαρακτηριστικά για να ξεχωρίσουμε τα δύο φύλα.
Πάντως η αναπαραγωγή τους σε ένα ενυδρείο είναι πιθανή και με επιτυχημένα αποτελέσματα.
Μετά τη γέννηση των αυγών, το αρσενικό είναι κυρίως υπεύθυνο για τη φροντίδα και τη συντήρηση τους.
Πρέπει να υπάρχει ποικιλία στη διατροφή του, γιατί είναι παμφάγο και μπορεί να τραφεί με νιφάδες ή παρασκευάσματα όλων των ειδών.
Επίσης ενδυκνείεται η χρήση τροφών εμπλουτισμένων με βιταμίνες, γιατί το βοηθούν να διατηρήσει το φωτεινό του χρώμα.
Θα δεχτεί με ευκολία οποιαδήποτε τροφή και αν του παρέχουμε τις κατάλληλες συνθήκες διαβίωσης, θα είναι πολύ ανθεκτικό στις αρρώστιες.
Παρόλα αυτά, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι όσο ανθεκτικό και ειρηνικό κι αν είναι, μπορεί να παρουσιάσει επιθετική συμπεριφορά προς άλλους συγκάτοικους ή προς το κοπάδι του, αν δεν του παρέχουμε τις κατάλληλες συνθήκες ή τα κατάλληλα λίτρα.
Επίσης καλό είναι να τους παρέχει το ενυδρείο αρκετές κρυψώνες, ώστε να ελαχιστοποιήσουμε τις πιθανότητες καβγάδων.
Γενικά είναι συμβατά με: Dwarf Angelfish, Large Angelfish, Anthias, Basslets, Blennies, Boxfish, Clownfish, Goatfish, Gobies, Hawkfish, Hogfish, Parrotfish, Pseudochromis, Puffers, Tangs & Surgeons and Wrasse.
Συμβατά αλλά με προσοχή με: Anglers & Frogfish, Batfish, Butterflyfish, Cardinalfish, Damselfish, Filefish, Grunts & Sweetlips, Squirrelfish and Triggerfish.
Δεν είναι συμβατά με: Eels, Groupers, Lionfish & Scorpionfish, Seahorses & Pipefish and Sharks & Rays.
Πηγές.
Φωτογραφία: www.liveaquaria.com
Πληροφορίες: www.liveaquaria.com
www.forums.saltwaterfish.com
Επιστημονική ονομασία: Apolemichthys Arcuatus
Ελάχιστο μέγεθος ενυδρείου: 208lt.
Επίπεδο φροντίδας: Δύσκολο
Συμπεριφορά: Ημιεπιθετικό
Reef συμβατότητα: Ναι
Συνθήκες νερού: 22C - 26C, dKH 8 - 12, pH 8.1 - 8.4, sg 1.020 - 1.025
Μέγιστο μέγεθος: 18εκ.
Προέλευση: Χαβάη, ανατολικός και κεντρικός Ειρηνικός
Οικογένεια: Pomacanthidae
Διάρκεια ζωής: 2 - 5 χρόνια
Το Black Bandit Angelfish, γνωστό και ως Banded Angelfish, πήρε την ονομασία του από τη μαύρη γραμμή που εκτείνεται από το μάτι ώς το τέλος του ραχιαίου πτερυγίου.
Είναι επίσης γνωστό και σαν Hawaiian Pearlyscale Angelfish επειδή το μεγαλύτερο μέρος του σώματός του είναι σε ιριδίζουσες αποχρώσεις του λευκού και του γκρι.
Το εδρικό πτερύγιο είναι σκούρο καφέ, όπως και το εξωτερικό μέρος της ουράς του.
Το ενυδρείο θα πρέπει να του παρέχει αρκετές κρυψώνες, γιατί είναι ντροπαλό ψάρι.
Μόλις εγκλιματιστεί και νιώσει άνετα, θα βρει τον χώρο που προτιμάει και θα τον υπερασπιστεί από τυχόν εισβολείς.
Παρόλο που είναι συμβατό με ένα reef ενυδρείο, έχει την συνήθεια να τσιμπάει τα κοράλλια και τις αχιβάδες, κι αυτό δεν το καθιστά καλή προσθήκη για ένα τέτοιο ενυδρείο.
Στη θάλασσα τρέφεται με σφουγγάρια, γιαυτό κάποιες φορές έχει παρατηρηθεί ότι στην αιχμαλωσία αρνείται να τραφεί με κάτι διαφορετικό.
Το συγκεκριμένο είδος είναι ερμαφρόδιτο, γιαυτό οι γνώστες του είδους προσπαθούν να ξεχωρίζουν τα δύο φύλα από τα χρώματα τους, αλλά παρόλα αυτά η αναπαραγωγή τους στο ενυδρείο είναι πολύ δύσκολη.
Η τροφή που μπορούμε να του παρέχουμε, εκτός από τα διάφορα παρασκευάσματα για τα αγγελόψαρα, είναι θαλάσσια φύκη, ζωντανό βράχο για να τρώει την άλγη μόνο του, και βιταμίνες εμπλουτισμένες με γαρίδες.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο αγγελόψαρο είναι πανάκριβο, και δύσκολο να διατηρηθεί, ωστόσο το γεγονός ότι είναι εντυπωσιακό και σπάνιο, το κάνει να έχει μεγάλη ζήτηση από έμπειρους χομπίστες που ''συλλέγουν'' σπάνια είδη.
Πηγές.
Φωτογραφία: www.justrarefish.com
Πληροφορίες: www.liveaquaria.com
www.theaquariumwiki.com
www.saltaquarium.about.com
Ο ενθουσιασμός που μας κατακλύζει στην ιδέα ενός δικού μας ενυδρείου είναι απίστευτος, είναι τόσο μεγάλος που μας κάνει να ξεχνάμε ότι δεν έχουμε να κάνουμε με ένα οποιοδήποτε χόμπι, αλλά με ζωντανά όντα, και η ευθύνη μας απέναντί τους είναι μεγάλη.
Επειδή όμως είναι μια ενασχόληση που, εκτός από όμορφη, χρίζει και περισσότερης προσοχής και σωστής ενημέρωσης, σκοπός μου είναι να βοηθήσω όσο μπορώ τους αρχάριους, ώστε να αποφύγουν κάποια λάθη, (δεν γίνεται να αποφύγουμε όλα τα λάθη, άλλωστε έτσι θα μάθουμε) αλλά και να έχουν όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες και απογοητεύσεις.
Αρχικά να τονίσω, ότι καλό είναι το ενυδρείο μας να είναι από 50 - 60lt και πάνω.
Τα μικρότερα ενυδρεία χαρακτηρίζονται ακατάλληλα από τους γνώστες και τους έμπειρους του είδους , για πολλούς λόγους.
Σε περίπτωση κάποιου λάθους, ένα μικρό ενυδρείο δεν θα προλάβει να ''σωθεί'', ειδικά αν ανήκει σε κάποιον άπειρο.
Επίσης ένα τόσο μικρό ενυδρείο είναι καταπιεστικό για τους μικρούς μας φίλους, και αυτό θα πρέπει να το θυμόμαστε όταν διαλέγουμε ενυδρείο.
Οι παρακάτω προτάσεις που θα παραθέσω είναι για ενυδρείο από 60lt και πάνω.
Ο μονομάχος αποτελεί μια ιδανική επιλογή για ένα τέτοιο ενυδρείο.
Η ''άποψη'' που θέλει τον μονομάχο να ζει μέσα σε ένα μπουκαλάκι που δεν χωράει ούτε να στρίψει το σώμα του, ή σε μια πολύ μικρή γυάλα λες και είναι βάζο για λουλούδια, δεν είναι μόνο λανθασμένη, είναι και άσπλαχνη.
Είναι μοναχικό είδος, δεν του αρέσει και τόσο να υπάρχει μεγάλη κινητικότητα στο ενυδρείο, και δεν θα ανεχτεί άλλα ψάρια του είδους του, παρά μόνο θηλυκά, κι αυτά την περίοδο αναπαραγωγής.
Επίσης μπορούν να προστεθούν Apple Snails, τα οποία είναι από τα πιο δημοφιλή σαλιγκαράκια γλυκού νερού.
Σε αντίθεση με τα περισσότερα είδη σαλιγκαριών που είναι ερμαφρόδιτα, το συγκεκριμένο είδος έχει και τα δύο φύλα, και είναι σχετικά εύκολο να δούμε γέννες, κάτι που θα ενθουσιάσει ακόμα περισσότερο τους αρχάριους φίλους!
Μια καλή πρόταση επίσης, είναι να φιλοξενήσει ο βυθός του ενυδρείου μας γαρίδες, ίσως όχι μόνο ένα είδος, αρκεί να έχουμε ελέγξει ότι τα είδη που θα συνδυάσουμε είναι συμβατά και δεν υβριδίζουν.
Οι γαρίδες θα προσθέσουν κίνηση και χρώμα στο βυθό, θα μας χαρίζουν πολλές γέννες, και θα μας βοηθήσουν να ξεφορτωθούμε την άλγη, που είναι ανεπιθύμητη τις περισσότερες φορές, και είναι ένα φαινόμενο που όλοι το αντιμετωπίζουμε στα πρώτα μας βήματα με την ενασχόληση.
Τα White Cloud Minnow αποτελούν μια ακόμη καλή επιλογή για ένα ενυδρείο 60lt, μιας και δεν είναι δύσκολο να τα διατηρήσουμε.
Ένα μικρό κοπάδι με 6 ψαράκια είναι ιδανικό και συνδυάζεται εύκολα και με άλλα είδη.
Κολυμπούν συνήθως στη μέση ή κοντά στην επιφάνεια του ενυδρείου, και την περίοδο αναπαραγωγής τα αρσενικά έχουν πολύ έντονα χρώματα.
Άλλη μια πιθανή επιλογή είναι τα Celestial Pearl Danio.
Τα ψαράκια αυτά έχουν ανακαλυφθεί πρόσφατα, το 2006, και τα εντυπωσιακά χρώματά τους σε συνδυασμό με τα έντονα περλέ στίγματα, θα είναι μια μαγευτική προσθήκη σε ένα μικρό κοινωνικό ενυδρείο.
Είναι μικρόσωμο και φιλήσυχο είδος, οπότε ένα μικρό κοπάδι μπορεί να συνδυαστεί εύκολα με κάποιο άλλο είδος με τα ίδια χαρακτηριστικά.
Άλλη επιλογή θα μπορούσαν να είναι τα Cherry Barb.
Πανέμορφα μικρά ψαράκια, με βαθύ κόκκινο χρώμα, που την περίοδο αναπαραγωγής στα αρσενικά του είδους γίνεται ακόμα πιο φωτεινό.
Έχει ειρηνική συμπεριφορά προς τα άλλα είδη και μπορεί αρκετά εύκολα να αναπαραχθεί, αν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες.
Ένα μικρό κοπάδι αποτελεί ιδανική επιλογή.
Τα Guppies μπορεί να είναι από τα πιο συνηθισμένα ψαράκια για ένα αρχάριο ενυδρείο γλυκού νερού, μιας και λίγο πολύ, όλοι όσοι είχαν ενυδρείο από αυτά τα ψαράκια ξεκίνησαν, αλλά είναι και από τα πιο όμορφα, και μπορούμε να τα βρούμε σε μεγάλη και εντυπωσιακή ποικιλία χρωμάτων.
Επίσης είναι πολύ οικονομικά και αναπαράγονται πανεύκολα, κάτι που θα ενθουσιάσει τους αρχάριους.
Τα Endlers είναι κι αυτά από τα πιο συνηθισμένα και όμορφα ψαράκια για ενυδρείο, και ιδανικά για αρχάριους.
Μοιάζουν αρκετά με τα Guppies, και αναπαράγονται κι αυτά εύκολα.
Είναι ανθεκτικό είδος, και μπορεί να επιβιώσει σε μεγάλο εύρος συνθηκών νερού, ωστόσο για να έχουμε τα ψαράκια μας ευτυχισμένα καλό θα είναι να επιδιώξουμε να έχουμε στο ενυδρείο μας τις κατάλληλες συνθήκες.
Ταιριάζουν εύκολα με άλλα είδη ψαριών παρόμοιου μεγέθους, και τους αρέσει η βλάστηση, όπως και σε όλα τα είδη που έχω προαναφέρει, γιαυτό καλό είναι να βάλουμε στο ενυδρείο μας αληθινά φυτά, τα οποία να είναι ανθεκτικά ώστε να μπορέσει κάποιος αρχάριος να τα συντηρήσει εύκολα.
Επιστημονική ονομασία: Henricia Leviuscula
Οικογένεια: Echinasteridae
Μέγεθος: 8 - 12εκ.
Διατροφή: Σαρκοφάγο
Ο Pacific Blood Star είναι ένα είδος αστερία που το συναντάμε στη Βόρειο Αμερική, κατά μήκος της ακτής του Ειρηνικού ωκεανού.
Έχει συνήθως έντονο πορτοκαλί ή κόκκινο χρώμα, αλλά μπορούμε να συναντήσουμε και πολλές παραλλαγές στις αποχρώσεις του, όπως το μωβ.
Η περιοχή γύρω από το στόμα του έχει γκρι στίγματα, ενώ πολλές φορές ανάμεσα στους βραχίονές του υπάρχουν μωβ στίγματα.
Έχουν συνήθως 5 βραχίονες, αλλά κατά καιρούς συναντάμε αστερίες με 4 ή 6 βραχίονες, οι οποίοι είναι λεπτοί με ομαλή όψη λόγω της έλλειψης αγκαθιών.
Κάτω από κάθε βραχίονα υπάρχουν 2 σειρές με βεντούζες - πόδια, και ο κάθε αστερίας διαθέτει εκατοντάδες από αυτά.
Το συγκεκριμένο είδος είναι σχετικά μικρό.
Δεν είναι εξακριβωμένο αν τα θηλυκά μεγαλώνουν τα μικρά τους.
Κάποιες πηγές αναφέρουν πως τα μικρότερα θηλυκά μεγαλώνουν τα μικρά τους, ενώ τα μεγαλύτερα αφήνουν τα αυγά τους κατευθείαν στη θάλασσα χωρίς να ασχολούνται περαιτέρω.
Για αυτό τον λόγο οι βιολόγοι πιστεύουν ότι πρόκειται για ένα σύνθετο είδος.
Όταν βρίσκονται σε εμβρυικό στάδιο δεν είναι προσκολλημένα μεταξύ τους, επιπλέουν ελεύθερα.
Μπορούμε να τους συναντήσουμε σε βράχους μέχρι το σημείο που φτάνει η παλίρροια, αλλά φτάνουν και σε 1300 μέτρα βάθος.
Συνήθως πηγαίνουν σε βράχους που έχουν σφουγγάρια, άλγη, βρύα, ή σε προστατευμένες κρυψώνες.
Τα αισθητήρια κύτταρα στο δέρμα τους μπορούν να αισθανθούν την επαφή, το φως και τις χημικές ουσίες που μπορεί να περιέχει το νερό.
Τα περισσότερα από αυτά τα κύτταρα βρίσκονται κάτω από τους βραχίονες.
Το μοναδικό αισθητήριο όργανο που διαθέτουν, είναι ένα ''μάτι'' στην άκρη του κάθε βραχίονα, το οποίο μπορεί να διακρίνει τη διαφορά του φωτός και της σκιάς και τους δίνει την δυνατότητα να αντιδρούν σαν να βλέπουν.
Το πόσο μπορούν να ζήσουν στη φύση αλλά και στην αιχμαλωσία είναι ακόμα άγνωστο.
Ο Pacific Blood Star είναι σαρκοφάγος, εκκρίνει μια γλοιώδη βλέννα στην άκρη του κάθε βραχίονα και έτσι παγιδεύει την τροφή του.
Στη φύση συνήθως τρέφεται με σφουγγάρια, πλανγκτόν ή βακτήρια, ενώ στην αιχμαλωσία με πολτοποιημένα ψάρια ή σκευάσματα του εμπορίου και καλαμάρια.
Επίπεδο φροντίδας: Μέτριο
Ιδιοσυγκρασία: Ημιεπιθετικό
Απαιτήσεις φωτισμού: Χαμηλός εώς μέτριος
Απαιτήσεις ροής νερού: Χαμηλή
Συνθήκες νερού: 22C - 26C, dKH 8 - 12, pH 8.1 - 8.4, sg 1.023 - 1.025
Συμπληρώματα: Ιώδιο, ιχνοστοιχεία
Προέλευση: Καραϊβική
Οικογένεια: Ricordeidae
Τα Ricordea florida Mushroom είναι από τα πιο πολύχρωμα κοράλλια που μπορούμε να βρούμε διαθέσιμα στη βιομηχανία των κοραλλιών.
Προσθέτουν ποικιλία, τόσο σε χρώμα όσο και σε υφή, σε ένα reef ενυδρείο.
Το συγκεκριμένο είδος το συναντάμε ως επί το πλείστον σε μπλε χρώμα, με αποχρώσεις του ροζ, μωβ και κίτρινου, ενώ η περιοχή που βρίσκεται το στόμα τους, είναι συχνά νέον πράσινο.
Τα χρώματά τους φαίνονται ακόμα πιο έντονα όταν υπάρχει φωτισμός με ακτινικές λάμπες φθορίου, ένω αν βρίσκονται σε σημείο που τα χτυπάει κατευθείαν το φως μια ακτινικής ροζ λάμπας λάμπουν!!!
Γενικά μπορούν να προσαρμοστούν σε διάφορες συνθήκες φωτισμού, αλλά μέχρι να εγκλιματιστούν χρειάζονται μεταλικές λάμπες αλογόνου.
Αρχικά πρέπει να τοποθετήσουμε το κοράλλι χαμηλά στο ενυδρείο μας, μέχρι να ανοίξει πλήρως, και στη συνέχεια θα το μετακινούμε σταδιακά, σε διάστημα μερικών εβδομάδων, μέχρι να το φτάσουμε στην επιθυμητή θέση.
Προτιμά να βρίσκεται σε σημείο όπου υπάρχει χαμηλή ροή νερού.
Θεωρείται ημιεπιθετικό γιαυτό και απαιτείται επαρκής χώρος μεταξύ αυτού και των άλλων κοραλλιών.
Αναπαράγεται κατά μήκος του σημείου που βρίσκεται.
Φιλοξενεί την άλγη zooxanthelae και συμβιώνουν αρμονικά επειδή του καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος των θρεπτικών αναγκών του, ώστε να μπορέσει να φωτοσυνθέσει.
Τρέφεται επίσης με πλανγκτόν και ασπόνδυλα, όπως είναι τα διάφορα καρκινοειδή.
Τα χρώματα ανάμεσα στις ποικιλίες του ίδιου είδους μπορεί να διαφέρουν αρκετά, και αυτό γιατί επηρεάζονται όχι μόνο από την προέλευση του δείγματος, αλλά και από την συνολική ένταση του φωτισμού που διαθέτει το ενυδρείο.
Για να μπορέσουμε να συνδέσουμε το συγκεκριμένο κοράλλι με το βράχο μας, μπορούμε να το δέσουμε ελαφρά με ένα κορδόνι.
Μέσα σε λίγες μέρες, το κοράλλι θα ενσωματωθεί με τον βράχο και τότε μπορούμε να αφαιρέσουμε το κορδόνι.
