Ψάρια γλυκού νερού ήμερα

Synaptolaemus Latofasciatus

Οικογένεια: Anostomidae
Επιστημονική ονομασία:  Synaptolaemus Latofasciatus
Ελάχιστο μέγεθος ενυδρείου: 190lt
Επίπεδο φροντίδας: Εύκολο
Συμπεριφορά: Ήρεμο
Μέγεθος: 10εκ.
Συνθήκες νερού: 20C - 28C, pH 5.0 - 7.5, σκληρότητα 36 - 215 ppm.




Ανακαλύφθηκε από τον Steindachner to 1910, ενώ το 1950 οι Myers και Fernandez Yepez το μετονόμασαν σε Synaptolaemus Cingulatus.
Το συναντάμε στον ποταμό Ορινόκο της Βενεζουέλας, όπως επίσης και σε κάποιες περιοχές του Αμαζονίου και της Βραζιλίας.
Το χρώμα, το ρύγχος και το σχήμα του αλλάζουν ανά τοποθεσία.
Είναι παμφάγο ψαράκι, μπορεί να τραφεί με άλγη αλλά και με ασπόνδυλα, γιαυτό θα δεχτεί εύκολα οποιαδήποτε τροφή του δώσουμε, καλό θα είναι όμως να αποφύγουμε να του δώσουμε τροφή με υψηλά επίπεδα πρωτεΐνης.

Halfmoon Betta

Επιστημονική ονομασία: Betta Splendens
Ελάχιστο μέγεθος ενυδρείου: 4lt.
Επίπεδο φροντίδας: Εύκολο
Συμπεριφορά: Ειρηνικό
Συνθήκες νερού: 24C - 30C, KH 0 - 25, pH 6.0 - 8.0
Μέγιστο μέγεθος: 8εκ.
Προέλευση: Ταυλάνδη
Οικογένεια: Belontiidae


Το Halfmoon Betta αποτελεί μια ποικιλία του είδους, με ημικυκλική ουρά.
Πήρε το όνομα του από την ουρά του, η οποία είναι ακριβώς 180 μοίρες!
Σαν είδος είναι σχετικά νέο, και ειδικά την τελευταία δεκαετία είναι ευρέως διαθέσιμο σε άπειρους χρωματικούς συνδυασμούς!
Το 1959 ο Eduard Schmidt Focke άρχισε να κάνει αναπαραγωγές του είδους και από τότε άρχισαν να γίνονται πιο γνωστά στο ευρύ κοινό.
Υπάρχουν πολλές θεωρίες σύμφωνα με τις οποίες μπορεί κάποιος να καταλάβει αν ο μονομάχος του ανήκει στο συγκεκριμένο είδος, αλλά οι εμπειρογνώμονες λένε πως τα αυθεντικά Halfmoon Betta, είναι αυτά που η ουρά τους, σε συνδυασμό με το ραχιαίο και το πρωκτικό πτερύγιο σχηματίζουν σχεδόν έναν ολόκληρο κύκλο.
Για αυτό τον λόγο κάποιοι το χαρακτηρίζουν σαν Fullmoon Betta. 
Το 1967 μια ομάδα εκτροφέων bettas ίδρυσε το IBC ( International Betta Congress ). 
Στόχος τους ήταν να κάνουν αναπαραγωγές με ανοιχτά συμμετρικά πτερύγια αλλά και έντονους ή όμορφους συνδυασμούς χρωμάτων, τα οποία θα κολυμπούσαν καλύτερα από εκείνα που είχαν μακρύτερα πτερύγια σε μήκος, αλλά δεν ήταν ανοιχτά σε τέτοιο εύρος.
Τεχνικά, είναι πολύ δύσκολο να πετύχουν ταυτόχρονα και τους δύο στόχους, γιαυτό και όταν το πετυχαίνουν, τα συγκεκριμένα bettas πωλούνται σε προνομιακές τιμές.
Μετά από 20 χρόνια σκληρής δουλειάς υπάρχουν εκτροφείς του IBC που έχουν καταφέρει πετυχημένες αναπαραγωγές, και έχουν ονομάσει το είδος Super Delta Betta.
Ένας από τους πιο πετυχημένους εκτροφείς, ο Delaval, το 1987 πήρε μέρος σε μια επίδειξη bettas στη Λυών, και παρουσίασε τα ψαράκια του, τα οποία ενώ ήταν τόσο εκπληκτικά σε μορφή και συμμετρία, δεν απέσπασαν καλές κριτικές γιατί οι κριτές είχαν συνηθίσει να βλέπουν τα bettas με μια συγκεκριμένη μορφή!
Εκείνη την εποχή, τα είδη που αποσποσπούσαν τις καλύτερες κριτικές, ήταν τα roundtails και doudletails.
Πέρασε πολύς καιρός και πολλοί διαγωνισμοί - στους οποίους ο Delaval μπορεί να μην εμφάνιζε το Halfmoon Betta του, αλλά πάντοτε κρατούσε μια φωτογραφία του και την έδειχνε σε διάφορους κριτές - μέχρι να αναγνωριστεί η ομορφιά, η αξία και η ιδιαιτερότητα του είδους.
Παρακάτω θα αναφέρω κάποια σημεία που πρέπει να ληφθούν υπόψιν προκειμένου να προετοιμάσουμε το ''σπίτι'' του μονομάχου μας σωστά.
Στη φύση, τα bettas ζουν στους ορυζώνες της Ταυλάνδης, ως εκ τούτου είναι συνηθισμένα να ζουν σε σχετικά ρηχά νερά και ευρύχωρο περιβάλλον.
(κάπου εδώ καταρίπτεται η ''μόδα'' που θέλει τους μονομάχους σε γυάλες και μπουκαλάκια).
Επίσης, δίνοντας στον μονομάχο μας ένα αξιοπρεπές σε μέγεθος ενυδρείο, το βοηθάμε να παρατείνει τη διάρκεια της ζωής του και παράλληλα βελτιώνουμε την ποιότητα της ζωής του.
Φυσικά, όσο περισσότερο νερό τόσο το καλύτερο, αλλά ένα ενυδρείο μίνιμουμ 20lt. θεωρείται αποδεκτό για να ζήσει ένας μονομάχος καλά.
Αν όμως θέλουμε να κρατήσουμε τον μονομάχο μας με άλλα ψαράκια ή υδρόβιους οργανισμούς, τότε θα χρειαστούμε ένα ενυδρείο τουλάχιστον 40lt.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των bettas, είναι ότι βγαίνουν στην επιφάνεια του νερού για να αναπνεύσουν, αλλά έχουν την ικανότητα να αναπνέουν και μεσα στο νερό, γιαυτό θα πρέπει να του παρέχουμε αέρα στο ενυδρείο.
Επίσης θα πρέπει να υπάρχει φίλτρανση και θερμοστάτης.
Μπορούμε να διακοσμήσουμε τον βυθό του ενυδρείου με χαλίκι, φυτά, και με πέτρες ή αξεσουάρ που θα του παρέχουν κρυψώνες.
Θα πρέπει όμως να προσέξουμε, τα διακοσμητικά στοιχεία που θα χρησιμοποιήσουμε να μην έχουν μυτερές προεξοχές γιατί μπορεί να μπλέξουν τα πτερύγια του μονομάχου μας και να τραυματιστεί.
Για αυτό τον λόγο θα πρέπει να αποφύγουμε και τα πλαστικά φυτά.
Το νερό που θα βάλουμε στο ενυδρείο μας θα πρέπει πρώτα να το έχουμε προετοιμάσει με κάποιο βελτιωτικό, γιατί το χλώριο και οι χλωραμίνες μπορεί να βλάψουν το ψαράκι μας.

Αν το ενυδρείο μας έχει καπάκι, το γεμίζουμε νερό μέχρι πάνω, αν είναι ανοιχτό, γεμίζουμε το 80% του ενυδρείου, γιατί οι μονομάχοι όταν ζουν σε ιδανικές συνθήκες είναι πολύ δραστήρια ψαράκια και μπορούν να πηδήξουν εώς και 8 εκατοστά έξω από το νερό, έτσι θα πρέπει να διασφαλίσουμε ότι δεν θα πέσουν έξω από το ενυδρείο.
Μια εξαιρετική λύση είναι να γεμίσουμε το ενυδρείο νερό και να χρησιμοποιήσουμε κάποιο πάνινο κάλυμμα σαν τούλι, έτσι ο μονομάχος θα είναι πολύ πιο ευτυχισμένος όταν θα βγαίνει στην επιφάνεια να αναπνεύσει, και παράλληλα θα είναι και ασφαλής.
Επίσης η θερμοκρασία θα πρέπει να είναι όσο πιο σταθερή γίνεται.
Παρόλο που μπορεί να ζήσει σε ένα εύρος θερμοκρασίας από 24 ως 30 βαθμούς Κελσίου, καλό είναι να τη σταθεροποιήσουμε στους 26C - 28C.
Η διατροφή του αποτελείται κυρίως από pellets, εκτός από ειδικές περιπτώσεις που τρέφεται με κατεψυγμένη τροφή.
Πρέπει να του παρέχουμε πολύ μικρά και υψηλά σε πρωτεΐνες γεύματα, ώστε να μην μένει παραπάνω τροφή στο νερό, κι αν μένει να την αφαιρούμε.
Επίσης πρέπει να υπάρχει ποικιλία στη διατροφή του μονομάχου μας, γιατί σε διαφορετική περίπτωση μπορεί να γίνει δυσκοίλιο και να αντιμετωπίσει προβληματα υγείας.
Σε περίπτωση που χρειαστεί να αντιμετωπίζουμε ένα τέτοιο πρόβλημα, το ταΐζουμε ζεματισμένο και αποφλοιωμένο αρακά, μετά το αφήνουμε 2 μέρες χωρίς φαγητό και θα είναι μια χαρά.
Γαρίδες, δάφνια, πλανγκτόν, tubifex, glassworms, bloodworms, καρδιά βοβινού, είναι μερικές εξαιρετικές επιλογές.
Επίσης θα πρέπει να έχουμε κατά νου, ότι όσο πεινασμένος κι αν φαίνεται ο μονομάχος μας, το στομάχι του έχει το μέγεθος του λοβού του ματιού του, οπότε δεν πρέπει να το υπερσιτίζουμε!
Όταν θα κάνουμε αλλαγές νερού, θα πρέπει να προσέχουμε τις απότομες αλλαγές θερμοκρασίας, οι οποίες μπορεί να βλάψουν το ψαράκι μας.
Σε καμία περίπτωση οι αλλαγές δεν θα πρέπει να είναι μεγαλύτερες από το 50%, και η θερμοκρασία να μην πέφτει κάτω από τους 25,5C.
Το καλύτερο είναι 20 - 30% μια φορά τη βδομάδα.
Το ιδανικό νερό για τα bettas είναι μαλακό, ζεστό, με pH ουδέτερο ως ελαφρά όξινο, ενώ η κίνηση του νερού θα πρέπει να περιορίζεται στο ελάχιστο.
Τα θηλυκά δεν ανταγωνίζονται μεταξύ τους, οπότε μπορούμε να έχουμε αρκετά μαζί, αλλά θα πρέπει να υπάρχει μόνο ένα αρσενικό.

Είναι σχετικά εύκολο να αναπαραχθούν, αλλά είναι χρονοβόρο.
Μόλις δούμε να έχει δημιουργηθεί κάποιο ζευγάρι, θα πρέπει να το κρατήσουμε χωριστά από τα υπόλοιπα ψάρια μας, σε σχετικά περιορισμένο χώρο.
Το αρσενικό θα αρχίσει να φτιάχνει φωλιά από φυσαλίδες, η οποία θα μοιάζει με αφρό στην επιφάνεια του νερού, και το θηλυκό θα αφήσει εκεί τα αυγά του.
Θα πρέπει να παρακολουθούμε πολύ συχνά τα ψαράκια μας, γιατι υπάρχει πιθανότητα το αρσενικό να επιτεθεί στο θηλυκό αν δεν του αρέσει κάτι, και τότε θα πρέπει να τα χωρίσουμε.
Αν όλα πάνε καλά, τα αυγά θα εκκολαφθούν σε 2 - 4 μέρες, και θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να αφαιρέσουμε το αρσενικό, να απενεργοποιήσουμε το φίλτρο ή να του βάλουμε προστατευτικό τούλι και να ταϊσουμε τον γόνο με την κατάλληλη τροφή.
Σε περίπτωση που θέλουμε να διατηρήσουμε τον μονομάχο μας και με άλλα ψάρια, καλές επιλογές είναι τα guppies, τα corydoras και τα γατόψαρα.



 

 
Πηγές.
Φωτογραφίες και πληροφορίες:
 1. www.underwater-fish.blogspot.gr
 2. www.bettafishtips.com
 3. www.alibaba.com
 4. www.aqualimul.blogspot.com
 5. www.liveaguaria.com